Geçen hafta tarımdan bahsetmiştim. Tarımın ihtiyaçlarını bir iki yazıyla atlatmak zor, biz yine bir nebze de olsa alınmasında fayda gördüğümüz tedbirleri yazmaya devam edelim.

Devlet uzun yıllardır, aile boyu çiftçiliği ihmal etti. Daha çok şirketler yoluyla tarım ve hayvancılığın gelişme göstereceğine inandı. Genelde kredileri ve destekleri onlara uygun çıkarttı. Aile boyu çiftçiliğine gereken önemin verilmeyişi Türkiye’ye çok pahalıya mal oldu. Köy nüfusu azaldı, gençler şehirlere göç etti, verim düştü, araziler dağ ve orman oldu. Yanlış politika iflas etti, köye dönüş projelerine başlansa da daha geniş ve verim getirecek, tarımda çalışmak isteyen gençlere günlerce uğraşmaktan yorularak elde edilen projeler yerine çabuk, güvenilir imkanlar sunulmalı. Parçalanan arazileri birleştirici çalışmalar acilen yerin getirilmeli. Başarılı olan ailelere teşvik edici tedbirler getirilmeli. Evvelki yazılarımda değindiğim tarımda çalışan bay ve bayanların sigortaları devlet tarafından karşılanmalı.

İl Müdürlüklerinin yetkileri genişletilmeli, köyler tarım mühendislerine gelir arttırıcı çalışmaları için görevlendirilmeli, başarılı olan memurlar ödüllendirilmeli. Kaliteli ürün eriştirmeli, satıcı sattığından, alıcı aldığından memnun olmalı. Bu saydıklarımız kafi mi? Elbette değil yeterki önem verelim.