Karşıyım bu dönemin aşıklarına. Aşığız deyip adetten geri kalmayanlara,aşk kelimesini ihtirasları uğruna kirletenlere karşıyım. Aşk gibi mübarek bir duyguyu yıllarca birilerinin kalıbından yaşamaya çalıştık. Sonra da ihanetler peşi sıra geldi. Aşk bir kalıba sığar mı ki? Aşkın kalıbı kişiye özgüdür, herkez kendi kalıbına göre yaşar aşkı ama unuttuğumuz en önemli sey, aşk can gibidir. İnsana bir kere verilir. Biz ise birinden hoşlandığımız an aşık olduğumuzu sanıyoruz. Çıkarlarımız uymayınca da aşkım bitti deyip bırakıyoruz. Ey güzel insan! Ne olur tanı artık kendini. Aşkın ve hevanın ayrımını yap artık. Vakit kısa, ömür sayılı.Aşkı bul, yaşa.Aşk bitmez bir kere. Güneş gibidir. Aynı yerden doğar,aynı yerden batar. Siz hiç güneşin kuzeyden doğduğunu gördünüz mü? Göremezsiniz. Güneş aşkın yolunu bulmuşken başka yolları neylesin ki? Güneş için başka yol varmıydı ki? Yok değil mi? İşte insan da bir kere gerçek aşkı yakaladığı zaman,”aşkım bitti” diyememeli. Bitiyorsa bu duygu aşk değildir geçici bir hevestir öyleyse.

Aşkı bir kalıba sığdırmaya çalıştık yıllarca.Adettendir dedik,yüzüklerimiz aynı olacak, kıyafetlerimiz uyumlu olmalı. Bilmem şu kadar altın takılmalı, düğünümüz çok görkemli olmalı. Evet biz aşığız ama galiba adetlerimize aşığız. Bir gönlü bu kadar sevdik mi hiç? Aşkın vaktine bu kadar sadık olduk mu? Adetlerin vakti çıksın artık, aşkın vakti geçmeden. İnsan bir kere aşkın vaktini yakaladımı aşkın adetlerine uyar. Başka adet mi kalır geriye?Zor geliyor aşk bize,zor insanın adeti galiba aşk. Aşka takılsaydı kafamız,hiç takılır mıydı aklımız yüzüklere kıyafetlere? Karşıyım, ferrariye binip aşkta ineceğini sananlara. Karşıyım, aşk vaktini geçirenlere, vaktin ibadetini yapmayanlara.