Geçtiğimiz günlerde sinema filmi de çekilen sıcacık bir insan hikâyesiyle Kore Savaşı ve bu savaşa katılan askerlerimiz yeniden gündeme geldi.

Savaş esnasında anne ve babası ölen küçücük bir kız çocuğunu yanına alan ve savaş boyunca bu kız çocuğuyla adeta kendi evladıymış gibi ilgilenen bir askerimizin, Mehmetçiğin hikâyesi, aradan geçen bunca süreden sonra tarafların tekrar birbirlerini bulmaları ile neticelenmişti. Gazi Süleyman ile kendisine “Ayla” ismini verdiği Koreli Eunja Kim, uzun uğraşlar sonucu 2010 yılında birbirlerini bulmuşlar ve hasret gidermişlerdi.

Bu naif hikâyenin filme çekilmesi ve “Ayla” ismi verilen filmin Oscar’a aday adayı gösterilmesi ile yeniden gündemimize giren Gazi Süleyman kısa bir süre önce çoklu organ yetmezliğinden vefat etti.

Geriye, henüz 25 yaşında bir delikanlı iken, hem de savaş esnasında tanımadığı bir millet için yine tanımadığı bir düşmanla savaşan askerin, bulduğu yetim çocuk ile bir baba-kız ilişkisi kurduğu bu naif hikâye kaldı.

Hepimizin bildiği gibi Birinci Dünya Savaşı’ndan yenilgiyle çıkan devletimiz, kendi yurdundan düşmanları çıkardığı bir istiklâl mücadelesine girdikten sonra yeniden bağımsızlığını kurdu ve zamanın zor şartları altında İkinci Dünya Savaşı’nda bağımsız kalmayı başardı. Ancak dünya değişiyordu ve iki kutba bölünen dünyada tarafını seçmeyen ülkelerin yaşama hakkı da neredeyse yoktu. Bu sebeple Türkiye 1950 yılında Kore Savaşı’na katıldı.

25 Temmuz 1950 tarihinde alınan Bakanlar Kurulu kararı ile 5.000 civarında personel ile bir tugay oluşturan Türkiye böylece savaşa katıldı.

Türkiye Kore Savaşı’na katılma kararı aldıktan sonra hem rütbeli hem de erler arasında savaşa katılacak olanlar öncelikle gönüllülük esasına göre belirlendi. İskenderun’dan deniz yoluyla Kore’ye giden Tugay, 17 Ekim 1950’de Kore’ye ulaştı.

Yaklaşık 1 yıl kadar cephede kalan bu ilk tugay, çok kanlı çarpışmaların içinde yer almış ve başarıyla görevini yerine getirmişti. Tugayın bu başarını müttefik kuvvetlerce de görülmüş ve Amerikan Kongresince Türk Tugayı’na “Mümtaz Birlik Nişanı” verilmiştir. Bu, Amerikan tarihinde yabancı bir askeri birliğe verilen ilk nişandır. Bir yıl içerisinde 4 ayrı muhabereye katılan Türk Tugayı’nda 50 adet Bilecikli bulunmaktaydı. Bozüyük’ün Esnemez Köyü’nde yaşayan topçu çavuş Hasan Hüseyin Erkek, bu muhaberelerde şehit olmuş, merkez İsmetpaşa Mahallesinden Piyade Er Ahmet Tek ise kaybolmuştur. Geriye kalan Bilecikli askerler sağ salim evlerine dönmüşlerdir. Savaşa katılan bu ilk tugaya Bilecik’ten katılan 50 askerin 35 tanesi Bozüyük ilçesinden katılmış, geri kalanlar ise merkez ilçe ile diğer ilçelerden katılmışlardır. Birinci Tugay’da Gölpazarı ve İnhisar ilçelerinden asker bulunmamaktadır.

Yaklaşık birer yıl görev yapan diğer tugaylar içerisindeki Bilecikliler’in toplamı 114’tür. Kore Savaşı boyunca sadece 1 şehit veren Bilecikli Mehmetçiklerin geriye kalanları gazi olarak memleketlerine dönmüş ve hayatlarına devam etmişlerdir.

Sonuç olarak Kuruluşun ve Kurtuluşun şehrinin evlatları üzerlerine yüklenen vazifeyi görev bilinci ile yerine getirmişler ve şan ve şerefle gittikleri savaş meydanından aynı şekilde çıkarak alınlarının akıyla memleketlerine dönmüşlerdir.

Kore Savaşına katılan Bilecikli Mehmetçiklerin ilçelere göre dağılımı ise şu şekildedir:

NOT: Yazıda geçen resmi kayıt ve bilgiler Müslüm Akdoğan Hocaya ait 2017 tarihli “Kore Harbi’ne Bilecik ve Çevresinden Katılanlar” isimli Yüksek Lisans Tezinden alınmıştır.